HONOROWY Wiceprezes ds WETERANÓW

                                  płk.pil.Franciszek Kornicki -VM

Płk pil. Franciszek Kornicki urodził się 18 grudnia 1916 roku w miejscowości Wereszyn k. Hrubieszowa w województwie lubelskim, w rodzinie chłopskiej.

W 1936 roku, po zdaniu egzaminów i uzyskaniu świadectwa dojrzałości w gimnazjum w Hrubieszowie, wstąpił do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie, którą ukończył z 3 lokatą jako absolwent XII promocji w czerwcu 1939 r. W stopniu sierżanta podchorążego został skierowany do dalszej służby w 3 Dywizjonie Myśliwskim 6 Pułku Lotniczego stacjonującego

we Lwowie-Skniłowie. Po ogłoszeniu mobilizacji, do 18 września uczestniczył w kampanii wrześniowej, walcząc z niemiecką Luftwaffe jako pilot w składzie 162 eskadry myśliwskiej w zgrupowaniu lotnictwa i obrony przeciwlotniczej Armii "Łódź", osłaniając z powietrza działania wojsk lądowych.
W dniu 12 września 1939 roku został promowany na stopień podporucznika ze starszeństwem od 31 sierpnia 1939 roku. Po zakończeniu działań wojennych, jeszcze w październiku 1939 roku przedostał się przez Rumunię do organizowanych we Francji Polskich Sił Powietrznych, został skierowany na przeszkolenie specjalistyczne w zakresie pilotażu samolotu typu „Morane 406” do polskiego Centrum Wyszkolenia Powietrznego w Bazie Lotniczej Lyon-Bron.

W 23 czerwca 1940 roku został ewakuowany do Anglii, gdzie po dalszym przeszkoleniu, we wrześniu 1940 roku rozpoczął dalszą służbę jako pilot organizującego się 307 Dywizjonu Myśliwskiego Nocnego „Lwowskich Puchaczy”,

a następnie w dniu 10 października 1940 roku został skierowany do służby w składzie 303 Dywizjonu Myśliwskiego „Kościuszkowskiego” jako pilot nieoperacyjny. Od stycznia 1941 roku służył jako pilot w 315 Dywizjonie Myśliwskim „Dęblińskim”. W dniu 21 marca 1941, wracając z jednego z lotów patrolowych przymusowo lądował w miejscowości Speke.

W październiku 1941 roku awansowany na stopień porucznika i skierowany na stanowisko dowódcy eskadry

„A”, tego dywizjonu. W roku 1942 pełniąc obowiązki dowódcy eskadry został trzykrotnie odznaczony Krzyżem

Walecznych.

W lutym 1943 roku, w wieku 26 lat został wyznaczony na stanowisko dowódcy 308 Dywizjonu Myśliwskiego „Krakowskiego” i awansowany na stopień kapitana. Krótkie wykonywanie obowiązków dowódcy kończy z powodów kłopotów zdrowotnych, kiedy to w czasie wykonywania lotu bojowego nad Francję pękł mu wyrostek robaczkowy. Skierowany do szpitala na operację, 4 marca 1943 roku, przekazuje obowiązki przydzielonemu z dywizjonu 317

kpt. pil. Pawłowi Niemcowi. Po krótkiej rekonwalescencji, 29 kwietnia 1943 roku zostaje dowódcą 317 Dywizjonu Myśliwskiego „Wileńskiego”, zastępując na tym stanowisku kpt. pil. Zbigniewa Czajkowskiego. W czasie jego

dowodzenia 317 dywizjon odniósł 11 zwycięstw powietrznych, a kpt. pil. Franciszek Kornicki został odznaczony

Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari (nr krzyża 8487). W październiku 1943 roku dywizjon wchodzi

w podporządkowanie 2nd Tactical Air Forces. W dniu 1 stycznia 1944 roku kpt. Franciszek Kornicki przekazał dowodzenie 317 dywizjonem kpt. Włodzimierzowi Miksie i rozpoczął służbę na stanowisku oficera łącznikowego przy Kwaterze Głównej 11 i 9 Grup Myśliwskich RAF. W kwietniu 1944 roku został skierowany na 5 kurs specjalistyczny do Wyższej Szkoły Lotniczej RAF w Weston Supermare w Szkocji, po ukończeniu którego, w październiku 1944 roku odbywał na staż na stanowisko oficera organizacyjno-łącznikowego Kwatery Głównej 84 Grupy Lotnictwa Taktycznego TAF w Holandii, Belgii i Niemczech. W lutym 1945 roku został mianowany na stopień majora. W okresie powojennym pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Jesienią 1945 roku został przyjęty 3-letnie studia w Trinity College w

Dublinie, których nie rozpoczął na skutek decyzji władz o wycofaniu pomocy stypendialnej dla studentów polskich. Rozpoczął

2 letnie studia w Nottingham Technical College zorganizowane wyłącznie dla Polaków "Textile Dying and Finishing"

(farbowanie i apreturowanie tkanin), które z powodów niezależnych od siebie musiał przerwać na 2 roku.

Po wojnie ożenił się z Angielką, przez kilka lat wraz z żoną był kierownikiem hotelu. W 1951 roku ponownie wstąpił

do Królewskich Sił Powietrznych, podpisując   6 letni kontrakt jako pilot Wellingtona. W kolejnych latach służył jako oficer personelu naziemnego, odpowiadający za logistykę i funkcjonowanie kantyn w bazach lotniczych RAF m.in. na Cyprze i w Egipcie do uzyskania emerytury w 1972 roku. W tym czasie 28 razy zmieniał swoje miejsce zamieszkania. Obawiając się represji ze strony komunistycznych władz, Ojczyznę po raz pierwszy odwiedził w 1964 roku, po 25

latach pobytu na emigracji, kiedy to po raz pierwszy odwiedził chorą matkę.

Wieloletni aktywny działacz Stowarzyszenia Lotników Polskich w Wielkiej Brytanii, współautor wielu

opracowań monograficznych, do 2008 roku redaktor naczelny najbardziej znanego w środowisku

polskich lotników, wydawanego od 1940 roku, dwujęzycznego pisma „Wings" - "Skrzydła ", które jako

organ prasowy Stowarzyszenia Lotników Polskich na Zachodzie w zmienionej formie wydawane jest do

chwili obecnej.
            Pismo to było kontynuatorem wydawanego w formie powielaczowej komunikatu informacyjnego

„Samopomoc Lotnicza”, jego credo polityczne wyjaśniało hasło umieszczone w nagłówku „Nasz cel:

powrót do Polski Wolnej”.

Za zasługi wojenne odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, 3 krotnie

Krzyżem Walecznych oraz odznaczeniami brytyjskimi. W 2011 roku odznaczony Krzyżem Komandorskim

Orderu Odrodzenia Polski.

Zarządzeniem Prezydenta RP na Uchodźstwie z dnia 10 listopada w 1990 roku, po 45 latach od

zakończenia wojny mianowany na stopień podpułkownika.

Płk pil. Franciszek Kornicki, jako uczestnik Kampanii Wrześniowej 1939 roku, oraz późniejszych działań

zbrojnych Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie, jest ostatnim żyjącym polskim dowódcą

dywizjonu myśliwskiego RAF w Wielkiej Brytanii z okresu II wojny światowej.

Od 2016 roku HONOROWY WICEPREZES  ds. Weteranów w Światowym Stowarzyszeniu Lotników Polskich

 

ODZNACZENIA

 

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2011)

Krzyż Walecznych – trzykrotnie

 

      TWÓRCZOŚĆ

Polish Air Force – Chronicle of Main Events, Stowarzyszenie Lotników Polskich (Polish Air Force Association), Londyn 1993.

              Franciszek Kornicki, The Struggle: Biography of a Fighter Pilot, Wydawnictwo Stratus, 2008, ISBN 978-83-89450-80-7.

Franciszek Kornicki, Zmagania. Autobiografia pilota myśliwskiego, Wydawnictwo Stratus, Warszawa

2009, ISBN 978-83-89450-94-4 (tłumaczenie The Struggle... z większą liczbą ilustracji).

 

Zapożyczono ze strony http://www.ramotowscy.pl/strona-Franciszek_Kornicki.asp

 

          --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

Gen.bryg pil. Ludwik Krempa urodził się 22 stycznia 1916r w Sanoku , syn Wawrzyńca i Anny Kikta

- wcześnie osierocony tam rozpoczyna naukę w Szkole Podstawowej . Wychowywany jest przez matkę , uczy się w Krystynopolu , a kończy szkołę w Krakowie i tutaj uczęszcza też do Państwowej Szkoły Przemysłowej zdając maturę 1936r , tego roku również ukończył z kat. "A" kurs pilotażu szybowcowego . W lipcu 1939r został powołany do 6 . Pułku Lotniczego na ćwiczenia dla rezerwistów , wojna zaskakuje go, jako chorego w szpitalu w Lublinie , pozostając bez łączności z 66 eskadrą jako jednostką macierzystą dołącza do rzutu kołowego 2 Pułku Lotniczego . Inwazja rosyjska osacza go w Tarnopolu , ucieka do Lwowa sowietom z transportu ! Po zmianie granic pomiędzy Niemcami i Rosją powraca do matki do Krakowa - przez zieloną granicę przedostaje się 1940r do Węgier zgłasza się do polskiej placówki , jest internowany.  Wraz z zorganizowana grupą uciekinierów przedostaje się do Jugosławii , Grecji, Turcji

- z portu Mersin odpływa na statku "Warszawa" do Hajfy . 19 sierpnia 1940r zostaje wcielony do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich , stąd jako lotnik zostaje zakwalifikowany do Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii ; - przez Morze Czerwone , Ocean Indyjski , Atlantyk z postojem w Gibraltarze przybywa do Anglii 26 października 1940r , poprzez Blackpool od 20 listopada 1940r rozpoczyna długi cykl szkoleń - na stopień oficerski zostaje wypromowany 1 lutego 1942r ! W lipcu 1942r otrzymuje przydział do jednostki szkolenia operacyjnego 18 OTU , tam dostaje stałą załogę i dn. 20 października 1942r przydział do 304 Dywizjonu Bombowego "Ziemi Śląskiej " . Loty bojowe rozpoczyna  na samolocie Wellington IC ( patrolowanie , fotografowanie , bombardowanie... ) W 1943r zostaje skierowany do dalszego szkolenia poczym wraca do macierzystego 304 Dywizjonu i ponownie odbywa kurs w 6 OTU . Podczas wylatywania tur operacyjnych zmieniał załogi i typy Wellingtonów X, XI, XIII , XIV- wyposażony w reflektory Leigh Light oraz radary ASV. Śledził i bombardował okręty nieprzyjaciela z różnego pułapu podczas dziennych i nocnych patroli nad Atlantykiem i Zatoką Biskajską ,  sam będąc ostrzeliwany silnym ogniem zaporowym z broni pokładowej okrętów nieprzyjaciela i samolotów osłon.... Po ukończeniu 22 czerwca 1944r tury operacyjnej został skierowany do szkoły pilotażu 16 SFTS , później już jako instruktor szkolił w Newton pilotów na samolotach Oxford , powrócił do służby  w 304 Dywizjonie , który po zakończeniu wojny został przeformowany na jednostkę transportową latającą na Warwickach , 24 stycznia 1946r przeniesiony zostaje do 301 Dywizjonu " Ziemi Pomorskiej- Obrońców Warszawy " i lata na Halifaksach CVIII przede wszystkim do Włoch i Grecji . Wstąpił do Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia pozostając na emigracji , od 10 stycznia 1947r s łuży na stacji PKPiR w East Wreathm , podjął naukę w Londynie . Zdemobilizowany w styczniu 1949r , Kawaler Orderu Wojennego VIRTUTI MILITARI ( nr.10301) ; dwukrotnie odznaczony KRZYŻEM WALECZNYCH ;

Krzyżem Lotniczym i.in... -wykonał 50 lotów bojowych . W cywilu pracował w firmach Sentinal , Stone Platt Company... na emeryturę przeszedł 1981r , a do Polski powrócił 1988r i zamieszkał wraz z żoną w Krakowie .

Pułkownik pilot Ludwik KREMPA jest członkiem Stowarzyszenia Lotników Polski Południowej i pełni

funkcję HONOROWEGO WICEPREZESA ds WETERANÓW , zgodnie z Regulaminem jest także Członkiem Kapituły " HONORIS " .     (  na podstawie źródła oprac. przez Wojciecha Zjawionego)

                                                                                                   

              ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

   

gen bryg pil Tadeusz Andersz ur. 27.09 .1918 r.  w Haensbrook 

-Holandia , gimnazjum kończy w Poznaniu w 1937 r.  i rozpoczyna  kurs podchorążych w  57 Pułku Piechoty w Poznaniu . Jest absolwentem XIII promocji

Oficerskiej Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie . Podczas Wojny Obronnej 1939 r. przekracza granicę z Rumunią i tutaj jest internowany w Statinie. Po dwóch tygodniach ucieka przez Jugosławię-Grecję i statkiem dostaje się do Marsylii-Francja , nieco później do Lyon Brons skąd zostaje odkomenderowany  do Renes-St. Jacgues, gdzie bierze  udział w lotach operacyjnych aż do chwili upadku Francji . Dalszym „etapem podróży” jest ucieczka holenderskim statkiem z Bordeaux do Anglii .26.06.1940 r. jest już w Polish Air Force Depot, Blackpool , a od 3 .09 . 1940 r. w Polish Air Force Training  Centre ,RAF Stadion , Blacpool. Od 23 .03.1941 r.  No.55 Operational Training Uniti ( OTU ) , location - Newton Później zostaje przeszkolony w 56 OTU w Sutton Bridge , a  2 . 08 .  1941 r. otrzymuje przydział do 315 Dywizjonu Myśliwskiego-Dęblińskiego i dowodzi tutaj Eskadrą . Następnie  16.11 . 1943  zostaje instruktorem w 61 OTU , a w dalszej kolejności oddelegowany zostaje na staży  do 61  St. Fighter Dywizjon 56th Fightern Group USAAF .

Otrzymuje przydział do 84 Group Suport Unit RAF . 18 .08. 1944 r. obejmuje dowództwo 315 Dywizjonu Myśliwskiego – Dęblińskiego, później  od 6 .04 .1945 r. służy w dowództwie myśliwskim RAF  i dowództwie 12 Grupy RAF . We wrześniu 1945 r. podejmuje studia  w Wyższej Szkole Lotniczej , a w 1946 r. zostaje przydzielony do dowództwa II Polskiego Skrzydła Myśliwskiego. W 1946 r. zostaje w ciągu  8 miesięcy ostatnim dowódcą  306 Dywizjonu Myśliwskiego – Toruńskiego . Po latach borykania się w Anglii od zakończenia wojny  kończy służbę w 1948 r. w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia nr.5

i otrzymuje ofertę do służby w lotnictwie transportowym RAF ,uzyskuje najwyższą kategorię pilota i przez  dwa i pół roku jest pilotem VIP jako jedyny Polak . Po 28 latach łącznego latania zostaje przeniesiony  do służb naziemnych Air Trafice Control Centre; 1963 r. dowódca Centralnego Ośrodka Kontroli Ruchem Lotniczym RAF w UGSBRIDGE , od 1964-1973 dowódca Wojskowo – Cywilnego Ośrodka Kontroli Ruchem Lotniczym w WEST DRAYTON . Na emeryturę przechodzi 27.09.1973 r. w wieku 55 lat życia i podejmuje pracę cywilną w Ministerstwie Education and Science oraz  działalność w Stowarzyszeniu Lotników Polskich . W 1975 r. zostaje wiceprezesem tego stowarzyszenia , a od 1981 r. członkiem RADY NARODOWEJ w Londynie . W  RZĄDZIE  RP na Uchodźstwie  PREMIERA  Kazimierza  Sabbat zostaje  WICEMINISTREM .

Zaszczytną funkcję LOTNICZEGO ADIUTANTA pełni w ciągu 11 lat u trzech PREZYDENTOW  RP na Uchodźstwie .

 

Wysoko odznaczony  ;

 

                    Polskie    :        Virtuti Militari V kl .

                                             Polonia Restituta  III kl. 

                                              Polonia Restituta  IV kl.

                                              Krzyż Walecznych  3 x .

                                              Order Zasługi RP  IV kl.

                                              Medal Lotniczy       4 x .

                                              Medal Wojny Obronnej 1939 r.

 

Brytyjskie :

 

Distinguished Flying Cross

Mentioned in  Dispatcher by H.M. The King George VI

1939 – 45  Star

Defence Medal

War Medal

Malaya Medal

 

Francuskie :

 

 

Ordre de la Resistance Polonaise

Croix des Combattant

Croix des Combattant  Volontarie

Medaille Commemorative Francaise

 

U . S . A   :

 

Presidential Citation

Distinguished Flying  Cross

Air Medal  4 x

 

 

 

                 ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------   

 

              

                                                                                       

      mjr pil. Antoni Tomiczek

                  

 Był HONOROWYM WICEPREZESEM  d/s WETERANÓW 

ur.13 listopada 1915r w Pstrążnej k. Rybnika. Po zakończeniu nauki                

w Szkole Podstawowej wstąpił 1930 r. do Szkoły Podoficerów Piechoty dla Małoletnich w Koninie, a po jej ukończeniu otrzymał przydział do 37Pulku Piechoty w Kutnie.  1935 r. wstępuje do Szkoły Podchorążych Rezerwy w Skierniewicach, stad 1936 r. trafia do Ustionowej na kurs szybowcowy. Po ukończeniu szkolenia otrzymuje przydział do 2 Pułku Lotniczego w Krakowie do Eskadry Treningowej rozpoczynając szkolenie pilotażowe na samolotach RWD8,PWS18,Potez25.Po zakwalifikowaniu na pilota myśliwskiego zostaje oddelegowany do Szkoły Strzelania i Bombardowania na wyższy  kurs  pilotażu  w Grudziądzu . Po ukończeniu szkolenia wraca do Krakowa do 122 Eskadry Myśliwskiej  doskonaląc  się w lataniu na samolotach  PZL 11C. 1938 r. bierze  udział w zajmowaniu Zaolzia, po zakończeniu kampanii zostaje  oddelegowany  na kolejne szkolenie do Warszawy i Radomia. 1939 r. wraca  do krakowskiego pułku ,skąd zostaje przeniesiony jako instruktor  do Szkoły Podoficerów Lotnictwa  dla Małoletnich  w Krośnie . Udział w WOJNIE OBRONNEJ szlakiem ; Krosno – Dęblin – Puławy – Kurów – Luck -Brzeżany .Ewakuując  17 września samolot  Potez 25 do Rumunii zmuszony jest do przymusowego lądowania  w Rejonie Denesowa z uwagi na awarie silnika. 20 września  dopadają go czołgi  sowieckie .Szlakiem niewolniczej katorgi  przez  Monasterzska, Buczacz ,Husiatyn dla upokorzenia  pokazywano ich  Żołnierzy Polskich  ludności cywilnej wreszcie przez  Jaryczów Stary-Podliski Małe zostają zatrudnieni  ok. 200 ludzi  przy budowie drogi Lwów –Kijów . 1940r zostaje przewieziony  do kamieniołomów  w Bolesławiu k. Sokala ,stad  droga przez mękę  1941 r.  przez Dolinę docierają do Starobielska. Po zawarciu porozumienia pomiędzy ZSRR a Rządem Polskim wstępuje do WOJSKA POLSKIEGO  24 sierpnia 1941 r. do plutonu łącznikowego 6 Dywizji  Piechoty w Trockoje ,tu zostaje zakwalifikowany na wyjazd do Anglii droga przez Archangielsk-Murmańsk . Krazownikiem  „Trynidad” zostają przewiezieni  do Scapa Flow ,a później pociągiem do Kirkham k.Blackpool.1943 kończy szkolenie samolotowe w Newton i otrzymuje przydział na lotnisko Andreas. Zostaje przeniesiony do dalszego szkolenia na lotnisko Jurby – Dufiries – Fiuningley - Blyton. Ostatecznie po przeszkoleniu na samolotach Halifaks  otrzymuje przydział do PolskiejEskadry 1586 do Zadań Specjalnych  -lotnisko Campo Casale k. Brindisi  jako dowódca statku po wietrznego  wraz z załogą :  F/O Zygmunt Lipski bombardier ,F/O Leon Schedlin - Czerlinski nawigator , Sgt Aleksander Nikodem radiotelegrafista , P/O Wiktor Aniołek strzelec , Stg Mieczysław  Posłuszny mechanik pokładowy , Sgt Frderyk Konior strzelec . Wykonał 5 lotów bojowych do Polski z pomocą POWSTANCOM WARSZAWY  i Armii Krajowej. Po 23 lotach bojowych do Włoch -Jugosławii – Grecji -Czechosłowacji zostają przeniesieni do Transport Command i latają do Francji –Włoch -Grecji-Niemiec –Norwegii. Wrócił do Polski po 8 latach tułaczki 12 maja 1947 r /Gdańsk/, by przejść represje UB . Po odmrożeniu 1957 r.  zdobywa licencje pilota sportowego w Aeroklubie w Gliwicach i lata czynnie do 1964 r. Odznaczony ; Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski ,Krzyż Walecznych – II krotnie , Krzyż Armii Krajowej , Krzyż Czynu Bojowego  Polskich Sil Zbrojnych, Warszawski Krzyż Powstańczy , Medal za Udział w Wojnie Obronnej 1939 , Medal Zwycięstwa i Wolności , Medal Lotniczy , Odznaka  Weterana Walk o Niepodległość ,Odznaka  Dywizjonu 301 Ziemi Pomorskiej i Obrońców Warszawy , Odznaka  Zasłużony dla Województwa Katowickiego , Spomian Medal  za udział w wojnie narodowej w Jugosławii , Italy Star , War Medal .  

 

 

                                                                     

 

 

                          JEGO SAMOLOT       

 

 

---

 

 

 

 

 

 

 

 

 ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

-

 

 ppłk pil. Edward Jaworski  ur. 18 maja 1920 r. w Trzebini  k / Krakowa syn Franciszka i Wiktorii z d . Głowacka . Jako harcerz  zdobywa teoretyczne szkolenie szybowcowe w  Harcerskim Oddziale Szybowcowym w Trzebini, natomiast szkolenie praktyczne odbywa i licencję szybowcowego pilota kat . A i B uzyskuje 1937 r. w Ustianowej . Po ukończeniu  gimnazjum w  Chrzanowie i maturze 1938 r.  w ramach przysposobienia wojskowego pozytywnie zalicza szkolenie pilotażowe w Aleksandrowicach  na  samolocie RWD – 8 . W dn. 30 września tego roku  przechodzi  dywizyjny kurs podchorążych rezerwy w 20 Pułku Piechoty w Krakowie i wstępuje 2 .01 .

1939 r . w mury SZKOŁY PODCHORĄŻYCH LOTNICTWA  w Dęblinie , a od  dn. 1. 04

po intensywnym i pełnym  przeszkoleniu w pilotażu  ze specjalizacją myśliwską  zostaje ewakuowany  do Rumunii po rozpoczęciu Wojny Obronnej 1939 r. Internowanie trwa krótko i wraz z innymi polskimi lotnikami drogą morską  statkiem St. Nicolas  przez Bejrut

i okrętem Ville de Strasbourg  trafia 29  października do Marsylii . Po zakwaterowaniu w Istres i bazie Lyon – Bron  odbywa szkolenie na samolotach francuskich , zostaje jednak zakwalifikowany do wyjazdu do Anglii. 17 lutego 1940 r wypływa z Cherbourga do Sout –

hampton  i trafia do stacji RAF w Eastchurch . Po odmowie złożenia przysięgi na wierność królowi Anglii, wydalono go  do Francji do obozu w Bressuire. Po interwencji delegacji podchorążych 24 czerwca 1940  zostaje z Jean  de Luz ponownie ewakuowany statkiem Arandora Star  do Liverpoolu. Przebywa w różnych  bazach  przechodząc przeszkolenia na   

angielskim sprzęcie lotniczym. 6.11 .1940 r przydzielony do 15 EFTS  w Carlisle, 26 .11    w Blackpool, 15.01.1941 w  1 PFTS w Hucknall, 10 .03 – 6 .05 w 55 OTU w Usworth . 7 .05. 1941 r przydzielony do  605  Sguadron w Bagington  aż wreszcie 22 . 06  przeniesiony zostaje do  315 Dywizjonu Myśliwskiego – Dęblińskiego . Po wykonaniu 124 lotów bojowych dn . 25 . 08 . 1943 r  dopiero zostaje przeniesiony  po  pierwszej turze operacyjnej do 58  OTU w Grangemouth na t.zw odpoczynek pełniąc funkcję instruktora .

Od 1 listopada  1943 r oddelegowany do 61 OTU w Rednal. Do linii wraca 1.03.1944 r.

z przydziałem  do 317  Dywizjonu Myśliwskiego – Wileńskiego ,a 30 sierpnia 1944 r. zostaje przeniesiony do 302 Dywizjonu Myśliwskiego – Poznańskiego na stanowisko dowódcy Eskadry „A”. Po drugiej turze lotów bojowych przeniesiony na stanowisko taktycznego oficera operacyjnego w 131 Skrzydle . Lata wciąż ,ale rzadziej …  Od 1.09 . 1945 r. dowodzi Eskadrą „A „ w 308 Dywizjonie Myśliwskim – Krakowskim aż do rozwiązania  Dywizjonu w 1946 r. z dorobkiem 300 lotów bojowych. 22.07.1947 r.   po – wrócił w stopniu kapitana do  kraju podobnie jak jego dowódca  mjr. pil  Karol Pniak i wielu innych  żołnierzy walczący o niepodległość Polski . Od 1948 r. w Aeroklubie Krakowskim ,ale tu odebrano mu licencję pilota i był represjonowany przez UB . Dopiero po 1956 r. mógł nieco odetchnąć. W 1957 r. odzyskał licencję pilota i znalazł od 1 października  pracę  w Zielonej Górze w powołanym  Lotnictwie Sanitarnym . W 1976 r.  przeszkala się na śmigłowiec Mi – 2 . Na emeryturę odchodzi  31.05.1981 r. i  po dziś dzień mieszka w Zielonej Górze , jest członkiem tut. stowarzyszenia  z czego bardzo się radujemy   ż y c z ą c   Panu PREZESOWI   wielu lat życia w zdrowiu i zadowoleniu ku naszej radości i innych ludzi dobrej woli .

Szanowny Pan  ppłk. pil EDWARD  JAWORSKI pełnił  w stowarzyszeniu zaszczytną funkcję  ;

HONOROWEGO WICEPREZESA d / s WETERANÓW  dodając organizacji powagi       

i splendoru jako zastępca  D o w ó d c y  308 Dywizjonu Myśliwskiego – Krakowskiego .

                                                                  

                                                           

 O d z n a c z o n y  :

 

Wojskowe ;

 

Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari V kl

Krzyż Walecznych – 3 krotni

Medal Lotniczy

Medal za Udział w Wojnie Obronnej 1939

Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie

 

Cywilne ;

 

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Krzyż  Kawalerski Orderu Odrodzenia  Polski

Srebrny Krzyż Zasługi

Brązowy Medal za Z

Zasługi dla Obronności Kraju

 

Zagraniczne wojenne ;

 

Distinguished  Flying  Cross

Star 1939 – 1945

Air Crew Europe – France and Germany

Atlantic Star

The Defence Medal

War Medal

 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

 ppłk pil. Stanisław Bochniak  ur.5.12.1919r w Mińsku Mazowieckim.

Przyjęty do SPL w Dęblinie 2.01.1938r.

Promowany na p.por . pilota myśliwskiego 1.09.1939r.

Ewakuowany przez Rumunię do Francji , gdzie lata w Versailles.

W czerwcu 1940r jest w Anglii . Lata w Upavon w C.F.S. ,

potem przydzielony do 317 Dywizjonu . Następnie jest

instruktorem  w  58 O.T.U . ,  potem  na zmianę jest

Dywizjonach 316 , 308 , pełni służbę w 131 Skrzydle

jako operacyjny oficer .

W marcu 1945r wraca do 308 Dywizjonu pełnić służbę

w charakterze dowódcy eskadry.

Po wojnie w lutym 1947r decyduje wrócić do Kraju .

 

Odznaczony :  VM , KW , trzykrotnie DFC…

 

Nr.ewidencyjny : P- 1069

         

 

 

 

                     

 

 

 

 

 

              ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

ppłk dypl pil. Czesław Grot Główczyński

ur. się 22 . lipca 1913 r.  w Będzinie , tutaj kończy naukę w Szkole 

Podstawowej  a  po uzyskaniu matury  wstępuje  do  Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie 1936 r.

Po oficerskiej promocji  w stopniu podporucznika 

i GAPĄ  pilota wojskowego 

na mundurze  wkracza do służby  w 162  eskadrze myśliwskiej  6  Pułku Lotniczego we Lwowie .

W  Wojnie Obronnej 1939 r  stoczył  17 walk powietrznych  w składzie lotnictwa  wspierającego wojska

Armii  ŁÓDŹ  i uzyskał  3 i  1/ 2   

zestrzeleń  niemieckich samolotów.

Szlakiem ewakuacji  LOTNIKÓW POLSKICH  przez  Rumunię

dociera do Francji , tutaj przechodzi przeszkolenie na francuskich

samolotach  i zostaje przydzielony do  1 / 145  polskiego Dywizjonu Myśliwskiego  t. zw  FINLANDZKIEGO .Zestrzelił  1  niemiecki

samolot  broniąc francuskiego nieba .  Ewakuowany do Anglii po

upadku Francji , a po odbytych przeszkoleniach otrzymuje przydział

do 302 Dywizjonu Myśliwskiego POZNAŃSKIEGO . Ciężko ranny

17 sierpnia 1940 r w rejonie Hull  przechodzi  długie i skomplikowane

leczenie , ale w marcu 1941 r na własną prośbę wraca  do linii .

Skutki po oparzeniach dają o sobie znać, od stycznia 1942  otrzymuje

przydział  adiutanta  NACZELNEGO WODZA  pełniąc odpowiedzialną funkcję

u gen . broni  W . Sikorskiego  i gen.  broni K . Sosnkowskiego .

Z wyróżnieniem  ukończył 1944 r  Wyższą Szkołę  Lotniczą  i stara się o zgodę na latanie .

Otrzymuje  ją  i skierowanie  do 309 Dywizjonu Myśliwsko-Bombowego  w  9 Armii Lotniczej USA .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Przebywał na emigracji , ale powrócił do Polski . Żonaty  ma jednego syna – mieszka w Warszawie

Łącznie  zestrzelił   5  i  ½  samolotu  , prawdopodobnych  2  , uszkodził  1 -  i jest zaliczony

w poczet ASÓW  Lotnictwa Polskiego 

ODZNACZONY ;                                                                      

 

Srebrny Krzyż Virtuti Militari

Krzyż Walecznych 4 krotnie

Medal Lotniczy

Distinguished Flying Cross  i.in  różnych państw …

 

Zmarł  17 grudnia 2000 r ,pochowany jest w Warszawie 

          Na zawsze pozostanie w naszych sercach i umysłach  p a m i ę ć   o  NIM .

 

 

                ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

                      

                  KRÓTKA NOTA BIOGRAFICZNA

           opracowana  na  podstawie   materiałów dostarczonych przez 

           Pana ppłk .pil E. Pyzalskiego.

                                                                               

 

ppłk pil. Edward Marian Pyzalski -Campbell

syn Antoniego i Marianny z d. Minkin  ur.1 października 1911 r. w Częstochowie.

Ojciec 4 córek , które zamieszkują w Kanadzie .

Powrócił do Polski i wstąpił w szeregi tut. stowarzyszenia ,zamieszkuje obecnie

w miejscu swojego urodzenia – Częstochowie .

Przed wojną był zatrudniony w więziennictwie . Zmobilizowany 24 .08 . 1939 r.

do 27 Pułku Piechoty w Częstochowie . W stopniu podporucznika dowodzi plutonem karabinów maszynowych  pod Kłobuckiem . Wraz  z  batalionem wycofany zostaje na linię Koniecpola dla wstrzymania natarcia  wrogich wojsk . Broni Kielc  przed  wejściem niemieckich wojsk . Z resztkami Dywizji przeprawia się przez Wisłę do zgrupowania pod

Chełmem Lubelskim . Na rzece Wieprz wysadza na rozkaz most wraz z kilkoma niemieckimi czołgami . Zostaje adiutantem dowódcy Dywizji płk. Ocetkiewicza. Po rozbiciu przez przeważające  siły niemieckie wycofują się na wschód w rejon koncentracji, a  tutaj zostają napadnięci przez wojska sowieckie . Ucieka  z niewoli sowieckiej i po wielu tygodniach pieszej wędrówki wraca do okupowanej Częstochowy. Tu zostaje zwerbowany przez przyjaciela swojego wujka do pracy konspiracyjnej w Podziemiu . Organizacja wyznacza mu zadanie powrotu do pracy w więziennictwie w okupowanej Częstochowie dla zbierania różnych informacji, jednak bez przyznawania się, iż jest oficerem i że brał udział w Wojnie Obronnej 1939 r. Żyje w stałym stresie i niebezpieczeństwie , że zostanie  przez Niemców rozszyfrowany , ale w marcu 1940 r organizacja odsyła go  przez zieloną granicę ; Słowację – Węgry – Jugosławię – Włochy do Francji .

Tutaj zostaje zweryfikowany do służby w Wojsku Polskim . Po upadku Francji

zostaje przerzucony do Anglii i wcielony do lotnictwa .

Po przeszkoleniach lata w 300 Dywizjonie Bombowym – Ziemi Mazowieckiej nad Hamburg , Kolonię itd. … Zostaje ciężko ranny w klatkę piersiową i jest operowany ,

jednak po 3 miesiącach wraca do lotów bojowych na własne życzenie, aż do czasu  oddelegowania na leczenie rehabilitacyjne w Kanadzie .

 

Odznaczony :

 

Virtuti Militari

Krzyż Walecznych 3 krotnie

Brązowy Krzyż Kombatancki

Star Air Crew Europa 1939 -1945

Demence Medal 1939 – 1945

Medal za Udział w Wojnie Obronnej 1939

Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie

Medal  Weterana Walk o Niepodległość

 

 

 

                         ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

                 płk pil.Mieczysław Stachura -Michalski VM

Bezmiar tragedii przed jaką przyszło nam dzisiaj stanąć dowodzi jak kruchą i ulotną rzeczą jest ludzkie życie.

            .”Gdy stary człowiek umiera to tak jakby się biblioteka spaliła”..,

ponieważ ten człowiek zabiera ze sobą ogrom wiedzy i doświadczenia nabyte przez całe swoje długie życie

            Ze szczególnym wzruszeniem i bólem przychodzi mi dziś żegnać

zasłużonego dla obronności i lotnictwa oficera

płk w st. spocz. pilota Mieczysława Stachurę-Michalskiego

–godnego oficera, prawego człowieka, który całe swoje aktywne życie poświęcił służbie ojczyźnie.

            Płk  Mieczysław Stachura-Michalski urodził się 01 stycznia 1916 roku w Krakowie.

            Zaraz po maturze wstąpił do Oficerskiej Szkoły Piechoty. Z chwilą wybuchu wojny skierowany został w stopniu kaprala podchorążego do 16 pułku piechoty, z   

            którym to  

           pułkiem walczył w kampani wrześniowej.

            W dniu 17 września po napadzie Związku Radzieckiego na Polskę dostał się do niewoli, z której po kilku dniach udało mu się uciec. Po wielu perypetiach dotarł do

            Rumuni

           gdzie został internowany.

            Z internowania udało mu się wydostać i podczas przekraczania granicy bułgarsko-tureckiej  w kwietniu 1942 roku został zatrzymany przez Tajną Frontową Policje

           Niemiecką, a następnie przewieziony do Lwowa i przekazany Gestapo.

            W więzieniu Gestapo więziony był przez okres roku, a następnie skazany na bezterminowy pobyt w obozie koncentracyjnym Lublin-Majdanek.

            W czasie transportu do Majdanka udało mu się uciec wraz z grupą 80 więźniów

            Po ucieczce z transportu wstąpił do zgrupowania partyzanckiego „Jeszcze Polska nie zginęła” i został przydzielony do oddziału „Orzeł Biały”, a następnie „Stefan

            Batory”.

            W Partyzantce otrzymał psełdonim „STACHURA”, który to nosi do dzisiaj przy nazwisku.

            Kiedy linia frontu zatrzymała się pod Przemyślem, oddział partyzancki rozbrojono, a partyzantów wcielono do formowanej 2 Armi WP.

            Tam płk Mieczysław Stachura-Michalski trafił do 32 pułku piechoty, z którym to pułkiem przeszedł szlak bojowy do Drezna i potem Pragi.

            Brał udział w Operacji Berlińskie nad Nysą Łużyską i pod Budziszynem.

            Szlak bojowy zakończył w czeskiej miejscowości Litesice 10 maja 1945 roku dowodząc  2 batalionem 32 Pułku piechoty.

            Po zakończeniu działan wojennych został skierowany do ochrony naszej południowej granicy, następnie dalej na wschód w Bieszczady, gdzie przyszło

            mu dalej walczyć z banderowcami.

            Za bohaterstwo w działaniach wojennych płk Mieczysław STACHURA-MICHALSKI został uhonorowany wieloma odznaczeniami bojowymi:

·          Orderem Virtuti Militari V kl – od dowódcy 2 Armi WP w lipcu 1945 roku za dowodzenie batalionem w ciężkich walkach pod Budziszynem

·          Orderem Grunwaldu III kl – od dowódcy 2 Armii WP po zdobyciu przez batalion miejscowości Nieski na terenie Niemiec w maju 1945 roku

·          Krzyżem Walecznych – od Naczelnego Dowódcy WP za bohaterstwo na froncie

·          Krzyżem Walecznych Republiki Czechosłowackiej – od Prezydenta Republiki Czechosłowackiej za oswobodzenie Republiki Czechosłowackiej

·          Złotym, Srebrnym i Brązowym Medalem „Zasłużonym na Polu Chwały” - od Dowódcy 2 Armi WP.

·          Medalem „Za udział w Wojnie Obronnej 1939 r.” - od Rady Państwa oraz licznymi odznaczeniami polskimi i zagranicznymi za udział II wojnie światowej

            Po zakończeniu walk z U.P.A. płk Mieczysław STACHURA-MICHALSKI przeszedł do Wojsk Lotniczych gdzie po przeszkoleniu zajmował różne

            odpowiedzialne              

           stanowiska.

            Szefa Sztabu 3 pułku lotnictwa myśliwskiego w Krakowie  przeniesonego później do Gdyni Babie-Doły,

·          Zastępcy Komendanta ds. Liniowych Technicznej Szkoły Wojsk Lotniczych w Warszawie-Bemowo

·          Dowódcy 1 Pułku Lotniczego w Warszawie -Bemowie,

·          Dowódcy 2 Pułku Lotniczego w Modlinie

·          Od 05.lipca.1961 roku do 1973 roku płk Mieczysław STACHURA-MICHALSKI był komendantem Wojskowego Ośrodka Szkoleniowo-Kondycyjnego personelu latającego w Zakopanem

           

            Wtedy rozpoczął się okres radykalnych przemian w zakresie rozbudowy bazy Ośrodka.

            W dniu 30 stycznia 1965 roku przekazano do użytku halę sportową.

            W tym też roku po czterech latach budowy ówczesny komendant - płk Mieczysław Stachura-Michalski odebrał klucze do nowo wybudowanego hotelu.

 

PANIE PUŁKOWNIKU !! nie było dla Ciebie ważniejszych spraw

-zawsze dbałeś o sprzęt i ludzi, byłeś wymagający wobec siebie i otoczenia -jako przełożony, kolega i ojciec rodziny

            Do ostatniej chwili, z troską patrzyłeś na modernizację WOSzK-u, który zbudowałeś i żyłeś jego problemami.

 

            Twoja pełna poświęcenia i zaangażowania służba oraz postawa obywatelska znajdowały uznanie w oczach przełożonych.

            Szczerość i bezpośredniość –jakie Cię cechowały, wzbudzały szacunek kolegów i podwładnych.

            W całym swoim życiu prezentowałeś sumienność, fachowość i godność oficerską.

            Tym trudniej jest nam tutaj zebranym pogodzić się z myślą, że opuściłeś nasze grono     – na zawsze.

            Żegnamy Cię       pełni bólu i przekonania, że nie łatwo będzie zapełnić lukę w naszym środowisku i w rodzinie   po Twoim odejściu.

            Zapewniamy jednocześnie, że pamięć przyjaciół i tu obecnych będzie Ci zawsze towarzyszyć.

            Będziesz żył w naszych umysłach i sercach.

                                                           Cześć Twojej Pamięci !!!

 

                                                                                  Opracował  Jan Szymik

 

 

                   ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

  

 

płk pil Ignacy Olszewski  ur. 13 . 07.1913 r w Kijowie, do Polski powrócił wraz

z rodzicami 1922 r . Po ukończeniu  w  warszawskiej  Szkole Technicznej  Kolejowej , wstępuje doSzkoły Podchorążych Saperów  w  Modlinie , po ukończeniu której służy w 4 batalionie saperów w Toruniu. Tu rozbudza zainteresowania lotnictwem , odbywa przeszkolenie lotnicze w Aeroklubie Pomorskim , a w 1935 uzyskuje dyplom pilota turystycznego. 1936 roku zostaje przeniesiony do lotnictwa  z przydziałem do eskadry treningowej 4. Pułku Lotniczego . W Wojnie Obronnej 1939 rTransportuje samoloty i lata w eskadrze sztabowej dowodzonej przez kpt.pil H . Wierszydło wykonując

6 lotów rozpoznawczych . Drogą przez Rumunię – Francję – trafia do Anglii , tutaj początkowo lataW jednostce współpracy z artylerią ( 2.AACU ) . Po przeszkoleniu w 61. OTU w Heston  1941 otrzymuje przydział do 315 Dywizjonu Myśliwskiego – Dęblińskiego z którego przeniesiony zostaje

do 603 Dywizjonu Myśliwskiego RAF . Następnie 1942 r zostaje najpierw skierowany do 54. ,

a póżniej do 64 .Dywizjonu Myśliwskiego RAF na Wyspach Owczych. W lipcu tego roku wraca do polskiego 315. Dywizjonu . Stamtąd  1944 r trafia do 53. OTU, a następnie do 61. OTU  już na szefa

końcowego wyszkolenia myśliwskiego . Dowodził eskadrą w 302 Dywizjonie Myśliwskim – Poznańskim pomiędzy wrześniem a październikiem 1944r , a następnie również eskadrą w 308 . Dywizjonie Myśliwskim – Krakowskim .

Od 1  do 30 lipca  1945 r  dowodzi 308 Dywizjonem

  ( zostaje zestrzelony nad Holandią  ). Uniknął niewoli dzięki ruchowi oparu i powrócił do wojsk

Polskich .  Po okresie rekonwalescencji obejmuje dowództwo w   302 . Dywizjonie  Myśliwskim

- Poznańskim . Wykonał 160 lotów bojowych zestrzelił 1 samolot npl  Fw-190 .

Odznaczony  Krzyżem Virtuti Militari , 3 – krotnie Krzyżem Walecznych , DFC   i .in …

Do Polski powrócił w niewyjaśnionych okolicznościach w listopadzie 1946 r , pracuje  w Dyrekcji

Odbudowy Gdańska i szkoli adeptów lotnictwa w miejscowym aeroklubie , ale 1947 r zabroniono mu wykonywania lotów .

Ukończył studia na wydziale architektury Politechniki Gdańskiej  1950 r.

Do wojskowego lotnictwa wraca 1957 r i zostaje pierwszym Szefem Oddziału BEZPICZEŃSTWA

LOTÓW w Dowództwie Wojsk Lotniczych , a  1968 r odchodzi ze służby w lotnictwie wojskowym .

Podejmuje pracę w Biurze Projektów Przemysłu Farmaceutycznego , pracując do 1978 r.

 Był współzałożycielem Stowarzyszenia Lotników  Polskich w Kraju i jego drugim w kolejności

prezesem , aż do śmierci  16 września 2004 r . Jest autorem  znaków Dywizjonów i Pułków

stanowiących wystrój Kaplicy Lotników w Jaworznie  pod wezwaniem Matki Bożej Loretańskiej      

Patronki Lotników  , która jako Nekropolia otrzymała jako jedyna z lotniczych kaplic na świecie tytuł

Kaplicy Pamięci Narodu  , także  tablic pamiątkowych  itp. w innych miejscach  w  tym w Katedrze

Polowej Wojska Polskiego -  i na Jasnej Górze . 

                                                                                     ( opracowano wg. A.Zielińskiego i T.Krzystka )

 

 

                     ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

                                                                          BYŁ HONOROWYM GOŚCIEM OBCHODÓW

                                                                  XV-lecia naszego Stowarzyszenia

                                   mjr w st spocz. Czesław Eugeniusz Blicharski

                                             Kawaler Krzyża Walecznych ; Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski

                                                                                                lotnik - bombardier

                                                                                                        

                            300 . Dywizjonu Bombowego " Ziemi Mazowieckiej "  Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie

 

                                                                                    

                                                              WETERAN - CZŁOWIEK INSTYTUCJA

          urodził się 5 lipca 1918 w Tarnopolu ,

naukę rozpoczął w wieku 6 lat w Szkole Ćwiczeń przy Państwowym Seminarium Nauczycielskim Męskim im. Henryka Sienkiewicza w Tarnopolu, a następnie w II. Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Tarnopolu. Rozpoczęte w 1936 roku studia

na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie przerwała napaść niemiecko-rosyjska na Polskę w 1939 roku. Podczas ucieczki na Węgry aresztowany 1940r przez NKWD i zesłany do łagru koło Archangielska, a następnie przez Wołogdę -Kotłas-Kożwę do Workuty w Republice

Komi . Stąd zwolniony trafia do Buzułuku po układzie Sikorski-Majski : do kompanii podchorążych Wojska Polskiego, dalej skierowany do I. Eskadry Lotniczej ;trafia następnie do Ośrodka Lotnictwa Marynarki ; do dywizjonu lotniczego w Kerminew Uzbekistanie - przez Aszchabad-Teheran zostaje przetransportowany do dalszego szkolenia w  Wielkiej Brytanii ; Glassgow-Blackpool-Hucknall -aż do Kanady . Po zakończeniu wojny ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Oksfordzkim . Opuścił Anglię , służąc w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia  poprzez Francję ,Włochy trafia do Argentyny - powrócił do Polski 1956r. Kolekcjoner i historyk-amator opisujący dzieje Tarnopola , z własnych środków stworzył instytucję - skarbiec Archiwum Tarnopolskie , którego zbiory przekazał do Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie . Za zasługi jako " strażnik pamięci narodowej " został odznaczony medalem Zasłużony Kulturze " Gloria Artis ".